Kiedy kwarantanna jest legalna, a kiedy nie?

W środowiskach wolnościowych utarło się, iż kwarantanna jest nielegalnym rozwiązaniem antycovidowym. Linia orzecznicza Wojewódzkich Sądów Administracyjnych w głównej mierze pokazuje, że tak przeważnie jest, ale nie w każdej sytuacji. Więc kiedy kwarantanna jest legalna, a kiedy nie?

Należy podkreślić, iż kwarantanna jako rozwiązanie zapobiegające rozpowszechnianiu się chorób zakaźnych była znana w Ustawie o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i zakaźnych u ludzi przed nowelizacją ustawy z marca 2020 r., która utorowała drogę do wprowadzenia stanu epidemii oraz tzw. reżimu sanitarnego. Art. 5 ust. 1 pkt f ustawy o chorobach zakaźnych mówi, iż „osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane na zasadach określonych w ustawie do poddania się kwarantannie”. Zasady te określa szczegółowo art. 34 ustawy.

kwarantanna

LEGALNA KWARANTANNA

Zgodnie z artykułem 34 ust 1. „osoby chore na chorobę zakaźną albo osoby podejrzane o zachorowanie na chorobę zakaźną mogą podlegać obowiązkowej hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych.”. Natomiast zgodnie z artykułem 34 ust 2. „Osoby, które były narażone na chorobę zakaźną lub pozostawały w styczności ze źródłem biologicznego czynnika chorobotwórczego, a nie wykazują objawów chorobowych, podlegają obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu, jeżeli tak POSTANOWIĄ organy inspekcji sanitarnej”. Celowo wyodrębniliśmy tutaj słowo postanowią, gdyż z tego powodu szereg kwarantann jest nielegalnych o czym poniżej. Na mocy art. 34 ust 5. Minister Zdrowia wydał rozporządzenie w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego.

Powyższe rozporządzenie precyzuje w § 7, iż osoby, które miały styczność z osobą zakażoną m. in. na COVID-19 zobowiązane są do poddania się kwarantanny maksymalnie 10-dniowej. W szczególnych przypadkach inspektor sanitarny może przedłużyć kwarantannę maksymalnie do 21 dni, bądź skrócić czas trwania. Kwarantanna może zostać nałożona z powodu styczności z osobą zakażoną z powodu zamieszkiwania z zakażonym domownikiem (wówczas kwarantanna trwa do 7 dni po dacie zakończenia izolacji chorej osoby) lub po skierowaniu na wykonanie testu PCR do czasu uzyskania negatywnego wyniku lub 10 dni w przypadku jego niewykonania. Choć w naszej opinii ten trzeci przypadek można kwestionować z powodu braku podstawy prawnej do legalizacji testu PCR.

W każdym z powyższych przypadków, aby kwarantanna była legalna konieczna jest decyzja organów inspekcji sanitarnej, gdyż tak precyzuje art. 34 ust 2. Jeśli otrzymamy decyzję od sanepidu o nałożeniu obowiązku kwarantanny na mocy przepisów wynikających z art. 34 ust 5. i uchylimy się od niej, a sanepid przeprowadzi postępowanie zgodnie z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego to grozi nam kara administracyjna w wysokości do 30 tys. zł (w praktyce kary oscylują w wysokości 5-15 tys, zł) na podstawie art. 15 zzzn ust 1. specustawy covidowej w zw. z art. art. 34 ust 5 ustawy o chorobach zakaźnych. Natomiast z tego samego powodu co maseczki, nieprzestrzeganie kwarantanny nie jest penalizowane w prawie karnym z powodu braku odniesienia do prawa o wykroczeniach w ustawie o chorobach zakaźnych, stąd niemożliwe będzie karanie za pomocą blankietowego art. 116 § 1a kw. Również przepisy karne ustawy o chorobach zakaźnych nie przewidują karania za tego typu przewinienie.

Zgodnie z art. 33 ustawy o chorobach zakaźnych obowiązek kwarantanny nakłada się w drodze decyzji, której nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności oraz mogą być przekazywane w każdy możliwy sposób zapewniający dotarcie decyzji do adresata, w tym ustnie, nie wymagają też uzasadnienia. Zgodnie z art. 107 KPA decyzja organu administracji publicznej musi zawierać oznaczenie organu, datę wydania, oznaczenia strony (czyli konkretnej osoby na którą nakłada się kwarantannę), PODSTAWĘ PRAWNĄ na mocy której kieruje się osobę na kwarantannę oraz rozstrzygnięcie i pouczenie o trybie odwołania. Zgodnie z art. 14 § 2 w zw. z art. 109 § 2 KPA sprawy mogą być załatwiane ustnie, gdy przemawia za tym interes strony, a przepis prawny nie stoi temu na przeszkodzie. Dodatkowo zgodnie z art. 33 ust 3a pkt 1 ustawy o chorobach zakaźnych decyzja może być dostarczona w każdy możliwy sposób zapewniający dotarcie decyzji do adresata (czyli telefonicznie, mejlowo lub za pomocą innych środków łączności). Tym samym, jeśli powyższe składowe decyzji są zawarte (z naciskiem na oznaczenie konkretnego adresata decyzji i podstawy prawnej – więc przykładowo niepoprawnie nałożona kwarantanna to taka w której oznaczono w wiadomości do rodzica, iż klasa 1A jest kierowana na kwarantannę, a nie w niej z imienia i nazwiska wymienionego konkretnego ucznia), taka decyzja może być legalnie nałożona telefonicznie, mejlowo, poprzez SMS czy Internetowe Konto Pacjenta.

Jest to w naszej opinii jedyne legalne rozwiązanie antycov.dowe uregulowane poprawnie w sposób przedstawiony powyżej, gdyż obwarowania wynikają wprost z ustaw i są zgodne z konstytucją. Jednak żadna kara nie ostała się po dzień dzisiejszy w sądach administracyjnych za naruszenie kwarantanny, gdyż sanepid w postępowaniu bardzo często potyka się o własne nogi, gwałcąc kodeks postępowania administracyjnego, bądź wykorzystuje niekonstytucyjne przepisy o czym poniżej.

Uproszczony przykład nałożenia legalnej kwarantanny: Waldemar Z. zachorował w skutek zainfekowania wirusem i miał kontakt z Aleksandrą M. w czasie choroby. Waldemar Z. zgłosił do sanepidu kontakt z Aleksandrą Z. Aleksandra Z. otrzymała telefonicznie decyzję o nałożeniu kwarantanny przez powiatowy sanepid na podstawie art. 33 i 34 o chorobach zakaźnych. Na podstawie art. 15zzzn. Ust. 2 specustawy cov.dowej policja przeprowadziła kontrolę i nie zastała Aleksandry Z. w miejscu odbywania kwarantanny, przekazując taką informację do sanepidu. Sanepid wszczął postępowanie w czasie którego zebrał kolejne dowody i ustalił na podstawie zapisów z kamery przemysłowej, iż Aleksandra Z. faktycznie opuściła miejsce kwarantanny. Na czas postępowania dowodowego Aleksandra Z. mogła przeglądać akta i zgłaszać swoje wnioski. Z przeprowadzonego postępowania niezbicie wynika, iż Aleksandra Z. w trakcie obowiązkowej kwarantanny opuściła miejsce jej odbywania. Na podstawie art. 15zzzn. ust 2 specustawy cov.dowej w zw. z art. art. 34. ust. 2 oraz 34 ust. 5 w zw. 7 ust 3. rozporządzenia o chorobach zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązek kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego Powiatowy Państwowy Inspektor Sanitarny wymierzył karę administracyjną w wysokości 5 tys. zł, uwzględniając stan majątkowy Aleksandry Z.

KWARANTANNA NIELEGALNA

Do kwarantanny nielegalnej zaliczmy przede wszystkim kwarantannę po przekroczeniu granicy, bądź kwarantannę nakładaną na osoby mające styczność z osobą zakażoną lub mieszkającym z zakażonym domownikiem bez prawidłowo wystawionej decyzji inspektora sanitarnego, co jest obecnie masową praktyką. Mianowicie zgodnie z art. 34 ust. 2 kwarantannę nakłada się, „jeżeli tak postanowią organy inspekcji sanitarnej”. Natomiast §2 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, stanowi: „Obowiązek, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 (kwarantanna graniczna), jest równoważny z obowiązkiem wynikającym z art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (zgodnie z wyrokiem NSA z 8 września 2021 r o czym poniżej, nie jest równoważny). Decyzji organu inspekcji sanitarnej NIE WYDAJE SIĘ”. Brak wydania decyzji w jakiejkolwiek formie jest sprzeczny z art. 104 Kodeksem Postępowania Administracyjnego oraz art. 8a ust. 6 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Taka praktyka sprzeczna jest również z art. 34 ust. 2. Podobnie brzmi §4. ust 6. Rozporządzenia ws. nakazów i zakazów epidemicznych „Osoba prowadząca wspólne gospodarstwo domowe z osobą, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2 lub z nią zamieszkująca, od dnia uzyskania przez osobę, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2, pozytywnego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2, jest obowiązana poddać się kwarantannie trwającej do upływu 7 dni od dnia zakończenia izolacji osoby, z którą prowadzi wspólne gospodarstwo domowe lub zamieszkuje. Decyzji organu inspekcji sanitarnej NIE WYDAJE SIĘ.” oraz §5 ust. 1 w przypadku objęcia przez organy inspekcji sanitarnej osoby kwarantanną z powodu narażenia na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2, izolacją albo izolacją w warunkach domowych, informację o tym umieszcza się w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w § 2 ust. 4 pkt 1. Decyzji organu inspekcji sanitarnej NIE WYDAJE SIĘ.

Za nielegalną należy również uznać kwarantannę po zleceniu na test. Zgodnie z §4 ust 1. rozporządzenia epidemicznego osoba skierowana do diagnostyki laboratoryjnej w kierunku wirusa SARS-CoV-2 […] jest obowiązana poddać się kwarantannie od dnia wystawienia skierowania do wykonania testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2. W ustępie 3. tego paragrafu czytamy, że obowiązek ten jest równoznaczny z obowiązkiem wynikającym z art. 34 ust. 2. Jednak w praktyce trzeba taki kontakt z źródłem zakażenia udowodnić i samo skierowanie na test nie jest jednoznaczne, że osoba miała styczność z źródłem zakażenia. Po za tym przy takim skierowaniu na test, osoba nie otrzymuje decyzji o objęciu kwarantanną, więc kwarantanna po skierowaniu na test jest nielegalna.

Tym samym każda kwarantanna nakładana na mocy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii są sprzeczne z ustawami, więc jest nielegalna. Również aspekt zwalniania z kwarantanny osób zaszcz.pionych przeciwko COV.D-19 jest bezprawny, więc w świetle przepisów ustawy, także oni w konkretnych przypadkach powinni być objęci kwarantanną. Zwolnienie wywodzi się z rozporządzenia, które definiuje nieznane ustawie kryteria. Dodatkowo kwarantanna nakładana na mocy tego aktu wykonawczego jest niekonstytucyjna.

Mianowicie aspekt kwarantanny granicznej został już rozjechany przez Wojewódzkie Sądy Administracyjne, a także we wrześniu 2021 r. wypowiedział się w tej sprawie również Naczelny Sąd Administracyjne, który wprost określił to rozwiązanie za niekonstytucyjne.

Po pierwsze sam fakt, że ktoś wraca z zagranicy nie jest jednoznaczne, że miał styczność z osobą zakażoną lub źródłem zakażenia w myśl legalnych przepisów art. 34 ust 2. Po drugie kwarantanna graniczna to pojęcie wywodzące się z zbudowanego na bazie art. 46b pkt 5 ustawy o chorobach zakaźnych i wynikającego z niego §2 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii. Zgodnie z tym przepisem, osoba nieposiadająca ważnego testu, szczepienia przeciwko COVID-19 jest zobowiązana do odbycia 10-dniowej kwarantanny. Jednak w ocenie sądów administracyjnych, które umarzają postępowania sanepidowskie kary administracyjne wystawiane a podstawie art 48a ust 1 pkt. 1 w zw z art. 46b pkt 5 ustawy o chorobach zakaźnych w zw z §2 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii są niekonstytucyjne i sprzeczne z art. 31, 52 oraz 92 Konstytucji RP.

Co ciekawe, dla skomplikowania sprawy, autor rozporządzenia w punkcie dt. kwarantanny granicznej odwołuje się do legalnego przepisu upoważniającego do wydania aktu wykonawczego ws. kwarantanny a więc art. 34 ust. 5, natomiast zgodnie z wyrokami WSA, ani ustawa o chorobach zakaźnych, ani akt wykonawczy o szczegółach technicznych kwarantanny nie rozstrzyga wątków kwarantanny zagranicznej, więc kwarantannę zagraniczną nie można podciągnąć pod art. 34 ustawy o chorobach zakaźnych dt. zasad nakładania kwarantanny.

Niezgodność kwarantanny wydanej z mocy rozporządzenia epidemicznego wskazał wyrok WSA w Gliwicach z 12.01.2021 r., III SA/Gl 421/20, LEX nr 3117596:

„Skoro ograniczenia konstytucyjnych praw i wolności mogą być ustanawiane „tylko” w ustawie, to oznacza nakaz kompletności unormowania ustawowego, które musi samodzielnie określać wszystkie podstawowe elementy ograniczenia danego prawa i wolności, tak aby już na podstawie lektury przepisów ustawy można było wyznaczyć kompletny zarys tego ograniczenia. Niedopuszczalne jest natomiast przyjmowanie w ustawie uregulowań blankietowych, pozostawiających organom władzy wykonawczej swobodę normowania ostatecznego kształtu owych ograniczeń, a w szczególności wyznaczania zakresu tych ograniczeń.”

Jest to ten sam problem co z nakazem maseczek. Co prawda ustawa o chorobach zakaźnych zawiera upoważnienie do ustalenia nakazu zakrywania ust i nosa czy nałożenia obowiązku kwarantanny, ale w przypadku kwarantanny granicznej wywodzi się ona bezpośrednio z rozporządzenia, a nie ustawy, więc jest sprzeczna z art. 31 ust 3 i 52 ust. 3 KRP.

Notorycznie wałkowaną kwestią jest niezgodność konstytucyjna rozporządzenia z art. 92 KRP. Jak zauważa WSA w Krakowie z 26.01.2021 r., III SA/Kr 924/20, LEX nr 3124234:

„Rozporządzenie wydane na podstawie art. 46a i art. 46b pkt 1-6 i 8-12 ustawy z 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi nie spełnia konstytucyjnego warunku jego wydania na podstawie upoważnienia ustawowego zawierającego wytyczne dotyczące treści aktu wykonawczego. Ustawodawca w treści wskazanych wyżej upoważnień ustawowych nie zawarł wskazówek dotyczących materii przekazanej do uregulowania w kwestionowanym rozporządzeniu.”

Jako pierwszy problem ten zauważył WSA w Opolu ws. fryzjera z października 2020 r., iż rozporządzenie epidemiczne, a więc wszystkie rozwiązania począwszy od masek, przez ograniczenia i zakazy działalności, a skończywszy na kwarantannie jest sprzeczne z art. 92 KRP. Wyrok ten utorował linię orzeczniczą WSA w każdym z tych aspektów, jedną z głównych przesłanek do umorzenia spraw sanepidów (po nierespektowaniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego przez sanepid) była niezgodność z art. 92 KRP.

Jeden z najnowszych wyroków WSA w Gdańsku z dnia 24 września 2021 r. III SA/Gd 690/21, mówi:

„Reasumując, wydane na podstawie art. 46a i art. 46b pkt 1-6 i 8-13 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi rozporządzenie Rady Ministrów […] nie spełnia konstytucyjnego warunku jego wydania na podstawie upoważnienia ustawowego zawierającego wytyczne dotyczące treści aktu wykonawczego. Ustawodawca w treści wskazanych upoważnień ustawowych nie zawarł bowiem wskazówek dotyczących materii przekazanej do uregulowania w opisanych aktach prawnych.”

Tym samym każda kwarantanna nakładana za pośrednictwem rozporządzenia epidemicznego jest nielegalna.

99% wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych uchyla kary administracyjne. Na zakończenie warto wspomnieć o dwóch wyrokach WSA, które nie respektowały powyższej linii orzeczniczej. Była to sprawa WSA Kielce, który podtrzymał karę administracyjną dla mężczyzny, który siedział na ławce pod budynkiem sanatorium po powrocie z zagranicy, w którym miał odbywać kwarantannę. WSA Kielce stwierdził 17 listopada 2020 r., że sanepid poprawnie założył karę administracyjną w wysokości 15 tys. zł na mocy art. 15zzzn w zw. z art. 34 ust 2 (czyli WSA Kielce uznał, że fakt powrotu z zagranicy jest równoznaczny ze stycznością ze źródłem zakażenia, mimo braku bezpośrednich dowodów). Na szczęście sprawa ta upadła 8 września 2021 r. w Naczelnym Sądzie Administracyjnym (II GSK 602/21) po skardze kasacyjnej Rzecznika Praw Obywatelskich. NSA naprawiło błąd WSA Kielce, wskazując, iż pobyt za granicą nie jest jednoznaczny z narażeniem na zakażenie, a także obowiązek wynikający z rozporządzenia epidemicznego jest sprzeczny z art. 31, 52 i 92 KRP.

Drugi znany przypadek podtrzymania kary administracyjnej przez WSA pochodzi z Bydgoszczy, gdzie sędzia ws. niezamknięcia podczas lockdownu solarium popełnił takie kwiatki:

„Zakaz prowadzenia określonej działalności został wprowadzony na podstawie ustawy, która upoważniła Radę Ministrów do dookreślenia ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii. Taki zabieg ustawowy był w pełni zasadny, ponieważ pozwala on na bieżące reagowanie na dynamicznie zmieniającą się sytuację epidemiczną i działanie w tym zakresie parlamentu poprzez wydawanie ustaw nie gwarantowałoby skuteczności walki z epidemią, biorąc chociażby pod uwagę długość procesu legislacyjnego.”

Zaistniała sytuacja, wynikająca ze stanu epidemii w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 w pełni uzasadnia wprowadzenie ograniczeń w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw, o jakich mowa w art. 31 ust. 3 Konstytucji. Został on ustanowiony właśnie na wypadek zaistnienia takich wyjątkowych sytuacji jak epidemia zagrażająca zdrowiu i życiu wszystkich osób przebywających na terenie Polski.”

Przewidujemy, iż niebawem i ten wyrok zostanie rozjechany w NSA, jednak poczynił on o tyle szkody, że cov.dowi sędziowie sądów rejonowych, mimo linii orzeczniczej mówiącej o niekonstytucyjności rozporządzenia epidemicznego, powołują się na ten wyrok WSA Bydgoszcz m. in. w sprawach za maseczki (sic!). A przecież jest to jeden, nawiasem mówiąc skandaliczny wyrok, spośród ponad 100 wyroków WSA, które określiły kwarantannę i inne rozwiązania na podstawie rozporządzenia epidemicznego, ale przecież religia cov.dowa w sądach musi się na czymś opierać.

Uproszczony przykład nałożenia nielegalnej kwarantanny: Katarzyna R. zakończyła okres izolacji w związku z zachorowaniem. Jej mąż Zenon R. jest niezaszcz.piony przeciwko COV.D-19 i zobowiązany został do odbycia 7-dniowej kwarantanny z uwagi na zamieszkanie z chorą żoną. Zenon R. nie otrzymał decyzji o nałożeniu kwarantanny, jednak jego dane widniały w systemie teleinformacyjnym. Policja nie zastała Zenona R. w miejscu zamieszkania i przekazała taką informację do sanepidu. Powiatowy sanepid nie czyniąc dalszych ustaleń dowodowych, nałożył karę administracyjną w wysokości 15 tys. zł na podstawie art 48a ust 1 pkt. 1 w zw z art. 46b pkt 5 ustawy o chorobach zakaźnych w zw. z 4 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii. Zenon R. powinien się odwołać do Wojewódzkiego Państwowego Inspektoratu Sanepidu i najdalej sprawa zostanie umorzona w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym.

PODSUMOWANIE

Jedynym przypadkiem kiedy rzeczywiście lepiej pozostać w domu na kwarantannie to sytuacja, kiedy otrzymamy decyzję z sanepidu w jakiejkolwiek z powyższej opisanych form z prawidłowo sformułowaną podstawą prawną o nałożeniu obowiązku kwarantanny po kontakcie z osobą zakażoną. W pozostałych przypadkach z kwarantanną graniczną na czele, obowiązek ten można uznać za niewiążący. Oczywiście brak przestrzegania nielegalnej kwarantanny może wiązać się z wydaniem na nas decyzji o nałożeniu kary administracyjnej, jednak wszystkie te kary upadły w WSA i NSA, co otwiera drogę do uzyskania od Skarbu Państwa sowitego odszkodowania za nałożony bezprawny obowiązek kwarantanny.

—————————————
Stan prawny: 8 listopada 2021 r.
Jeśli mają Państwo problem z nielegalnie nałożoną kwarantanną lub innym aspektem cov.dowym zapraszamy do kontaktu https://newsmap.pl/pomoc-prawna/

NASZA POMOC DLA PAŃSTWA:

RODZAJ PISMA	WYJAŚNIENIA DLA POLICJI/STRAŻY MIEJSKIEJ	WNIOSEK O UMORZENIE POSTĘPOWANIA WYKONAWCZEGO (GRZYWNY)	SPRZECIW PO WYROKU NAKAZOWYM	SPRZECIW LUB WYJAŚNIENIA PRZED ROZPRAWĄ + nasza pomoc, wysyłka do sądu i prowadzenie sprawy do końca	APELACJA PO WYROKU SĄDU REJONOWEGO + nasza pomoc i wysyłka do sądu	UBEZPIECZENIE PRAWNE NA CZAS TRWANIA KWARANTANNY	ODSZKODOWANIE ZA BEZSKUTECZNIE NAŁOŻONĄ KWARANTANNĘ	SPERSONALIZOWANY PISMO COVIDOWE
W CZYM MI POMOŻE?	Jeśli otrzymałeś wezwanie na komendę po spisaniu i odmowy przyjęcia mandatu np. za brak maseczki, nie musisz udawać się osobiście na komendę, a możesz wysłać pismo drogą pocztową, które załatwi sprawę	Jeśli Twój wyrok ws. maseczki się uprawomocnił i zostałeś zobligowany do oplaty grzywny – nic starconego! Wyślij wniosek do sądu o umorzenie grzywny na podstawie	Wyroki nakazowe to w 90% przypadków bezrefleksyjne kopie wniosków o ukaranie z policji. Jest to swojego rodzaju haracz za nieprzyjęcie mandatu, którego nie warto płacić i należy za każdym razem wnosić sprzeciw	Otrzymałeś wyrok nakazowy lub doręczono Ci zawiadomienie z terminem rozprawy i chcesz mieć pewność na podczas niej sprawa zostanie ostatecznie umorzona? Skorzystaj z naszej pomocy, a załatwimy wszystko za Ciebie. Dodatkowo w przypadku wygranej otrzymasz zwrot ze Skarbu Państwa zainwestowanych środków.	Ok. 15% spraw w Sądzie Rejonowym nie kończy się uniewinnieniem, szczególnie jeśli trafimy na sędziego wierzącego w moc maski. Dlatego mamy apelację do Sądu Okręgowego. Prowadziłeś sprawę w Sądzie Rejonowym bez naszej pomocy i chcesz wygrać w Sądzie Okręgowym? To opcja dla Ciebie	Znalazłeś się na kwarantannie i nie wiesz czy musisz ją przestrzegać? Zgłoś się do nas, a my wydamy opinię czy kwarantanna została nałożona w sposób zgodny z prawem. Jeśli nie, za raz wniesioną opłatę uzyskujesz ubezpieczenie prawne na wypadek postępowania sądowego czy administracyjnego przed sanepidem	Odbyłeś kwarantannę wskutek podejrzenia o zakażenie COVID-19? Nie otrzymałeś decyzji administracyjnej nakładającej ten obowiązek? Możesz ubiegać się o odszkodowanie. Sprawdź szczegóły.	Nakaz noszenia maski, segregacja sanitarna w pracy, szkole na uczelni, wizyta w szpitalu bez szczepienia i testu PCR, pisma procesowe odnośnie spraw covidowych
TERMIN NA WNIESIENIE	7 dni od otrzymania wezwania	Zależny od Twojej sytuacji	7 dni od otrzymania wyroku nakazowego	Maks. 3 dni przed rozprawą	Po otrzymaniu wyroku, składamy wniosek o przedstawienie uzasadnienia. Po otrzymaniu uzasadnienia mamy 7 dni do złożenia apelacji	Zależny od Twojej sytuacji	Zależny od Twojej sytuacji	Zależny od Twojej sytuacji
CO OTRZYMAM?	10-stronnicowe pismo z możliwością dostosowania okoliczności w jakich zostałeś spisany (na otwartym powietrzu, w sklepie itd.)	Wniosek o umorzenie postępowania wykonawczego (grzywny), który wyślesz do sądu, aby umorzyć nałożoną na Ciebie grzywnę.	Spersonalizowany 14-stronnicowy sprzeciw, które możesz dostosować wg instrukcji do Twojej sytuacji	Wypełnimy za Ciebie zakupiony 14-stronnicowe wyjaśniania oraz za pośrednictwem pełnomocnictwa adwokata wyślemy pismo procesowe do sądu. W razie utrzymania wyroku w mocy, sporządzimy bez dalszych kosztów apelację i prowadzimy sprawę do końca.	Składamy wniosek w Twoim imieniu o uzasadnienie i przygotowujemy apelację w ciągu, która punktuje uzasadnienie wyroku skazującego	Opinię prawną o legalności (bądź nie) Twojej kwarantanny + ubezpieczenie prawne	Przeprowadzenie procesu uzyskania odszkodowania za nielegalnie nałożoną kwarantannę	Spersonalizowane pismo odnośnie Twojego problemu z sanitarnym reżimem covidowym
KOSZT	24,99 zł	49,99 zł	59,99 zł	99,99 zł	149,99 zł	~~199,99 zł~~ 149,99 zł	Do indywidualnego ustalenia	Do indywidualnego ustalenia